Over land, over zee

De afgelopen weken stonden vooral in het teken van kalkstenen. Rond een rivier, de oceaan en op het land. Op drie verschillende plekken en alle drie beweren ze mooier te zijn dan de andere twee. Inmiddels zijn we via Vietnam in Laos beland, waar we binnen 24 uur alweer een avontuur hebben beleefd! 

Druk, drukker, drukst

Terug naar China. Onze laatste bestemming was Guilin. Bekend om zijn prachtige kalkstenen rond de Li rivier. Het beste te bezoeken per boot. Echt een must. Bij navraag bij ons hostel of er volgende animo was voor een boottocht morgen konden we de volgende dag. Perfect, dachten we toen nog! In de ochtend werden we opgehaald met een touringcar. Hij zit gelukkig niet vol, want we hebben echt geen zin in een tour op z’n Chinees. In de bus lachen we er nog om, maar onze pret houdt niet lang vol. Al snel wordt duidelijk dat we een Chinees met een vlaggetje moeten volgen. Nou mooi niet he, deze twee recalcitrante Nederlanders hebben daar echt geen zin in. We belanden op een boot met 100 Chinezen, of in ieder geval selfie makende Aziaten. Maar dat is nog niet alles. Om ons heen zijn nog minstens 12 boten. De natuur is werkelijk prachtig, maar we kunnen hier nauwelijks van genieten. Overal is herrie uit speakers van schreeuwende Aziaten. Het meest bizarre is nog wel dat er Chinezen liggen te slapen, op deze zeker niet goedkope boot en wakker worden gemaakt door hun fotograaf als ze op een bekend plekje zijn, na de foto vallen ze direct weer in slaap.

In de middag gaat onze toer verder op het vaste land, maar hier ontsnappen we aan door te zeggen dat we andere plannen hebben in het dorpje. Eén ding is zeker na deze dag, wij willen het massa toerisme van China zo snel mogelijk verlaten.

We zijn onderweg naar Laos, maar zoals je op de kaart kan zien ligt Vietnam dan in de weg. Dus een visum geregeld voor Vietnam, in 1 uur, terwijl hier 4-5 werkdagen voor staan. Maar ja, alles is te koop. Zeker als een blonde dame er bij is. “You are so beautiful”"Ja prima, geef me gewoon een visum” Een beetje cold turkey stappen we deze keer in de bus in plaats van de trein. Maar ach, we zitten in een limousine, dus who cares?!

Xinh floating house, Halong Bay

Onze eerste stop in Vietnam is Halong bay. Bekend om zijn kalkstenen eilandjes (2000) in de zee. Wederom een enorm toeristisch plekje. Maar deze keer gaan we het weer op z’n Dirk en Steef's doen. Na een uurtje googlen vinden we precies wat we zoeken! Een drijvend huis op zee. Hoe we er komen maakt niet uit. Hier gaan we heen! Na 2 taxi’s, een ferry en een watertaxi komen we aan bij ons onderkomen voor de komende dagen. Het voelt als thuis komen. Xinh, de man van de familie geeft ons steeds kussen en knuffels. Eerst denken we dat hij onder invloed van het een of het ander is, maar al snel blijkt dat hij gewoon een ontzettend lieve en leuke man is. De familie heeft een fishfarm, dus we eten 3 keer per dag vis (Stefanie blij!) We kajakken rond eilandjes en vinden pareltjes van plekjes. Tegenover ons huis is een floating bar, met de kajak je biertje halen. Dat is toch het leven!

Voor de oplettende kijker: het oranje streepje is de bar

Visjes vangen voor de lunch

Nog meer kalksteen

De volgende stop Tam Coc. We zijn nog steeds allergisch voor toerisme. Raar eigenlijk, want zelf zijn we toch op en top toerist. We vinden weer een prachtig plekje. Buiten de stad, midden in de natuur in een bamboo hutje. Bij ons vorige verblijf hadden we een gezellig Nederlands meisje ontmoet, ons Bamboo huisje is aan de dure kant, dus we gaan met z’n drieën bivakkeren in de natuur. We huren een scooter en gaan van de gebaande paden. We rijden door rijstvelden, omringd door bananenbomen en komen door kleine dorpjes. Waar de kinderen op straat spelen en iedereen Hellloooooo roept als je langs rijdt.

#vreetvakantie

De afgelopen dagen hebben we in Hanoi gespendeerd. Een grote stad, maar niet te vergelijken met een grote Chinese stad. We vinden het stadse leven toch weer leuk. Onze dagen staan vooral in het teken van eten. Wat is de Vietnamese keuken heerlijk. We eten baguettes, soep, rijst, noodles, maar alles een tikkeltje anders dan in de voorgaande landen. Op de valreep proberen we nog egg coffee. Het klinkt vies, maar een must om te proberen. Hadden we dit maar eerder geprobeerd, het is heerlijk! Een soort cappuccino maar dan met opgeklopt suiker-ei.

Twee keer per dag doeken ze dit terras op omdat er een trein langs komt

Hoe erg kan zo'n nachtbus nou echt zijn

We boeken de nachtbus naar Laos. Dit is aanzienlijk goedkoper dan vliegen. Er staat 22 uur voor gepland. We kijken er niet naar uit, maar hoe erg kan het nou zijn? De eerste uren vliegen voorbij. We hebben lol met onze bus genoten (die zo stoned zijn als een garnaal) kijken series en slapen wat. Komen vroeg in de ochtend aan bij de grens en alles gaat redelijk soepel. Als opeens de bus stil komt te staan met pech, op een bergweg in de middle of nowhere. We hebben geen idee hoe nu verder. De buschauffeur zegt steeds one hour! one hour! Maar we hebben inmiddels door hoe dat werkt, one hour is geen one hour. Stressen heeft geen zin, dus we genieten maar van de prachtige natuur en kampvuur. Er wordt een lasapparaat gebracht. En onze luchtvering wordt in een halve dag in elkaar gebuurman-en-buurmand. Al met al komen we 36 uur later aan op plek van bestemming.

Laatste stuk over land

De komende 2-3 weken zullen we vertoeven in Laos; hiken, zwemmen, relaxen, goedkoop eten en niksen staan op het programma. Iets voor oud en nieuw vliegen we dan door naar Sydney. We kijken hier erg naar uit, alhoewel het leven in Azië ons ook goed bevalt.

Ons volgende blog zal waarschijnlijk pas na kerst zijn, dus voor iedereen Merry Merry Christmas! We gaan jullie deze dagen extra missen! We hopen op een witte kerst bij jullie!

Kijk voor meer foto's op ons instagram account