Van fysiotherapeut naar blauwe bessen plukker, van programmeur naar bucketboy

Als je de titel leest zou je toch denken dat we erop achteruit gaan zijn gegaan. Maar eigenlijk zijn we harstikke tevreden met ons leven hier! Eerst even terug waar we gebleven waren.

Australia day 

Vol verwachting begonnen we met een picknick ontbijt aan Australia day. De hele dag zeggen we tegen elkaar, we moeten geen Koningsdag verwachten want anders raken we sowieso teleurgesteld. We kleden ons in Aussie kleding en gaan richting de binnenstad van Melbourne. We worden onderweg raar aangekeken, maar he? "In de stad zou het toch wel anders zijn?"Aangekomen belanden we in een demonstratie tegen Australia day. Australie is natuurlijk van oorsprong van de Aboriginals, dus eigenlijk best raar dat de nationale feestdag is, de dag dat westerlingen het land ontdekt hebben. Met schaamrood op de kaken staan we daar dan met onze Australië vlag om ons hoofd gebonden. Iedereen draagt de Aboriginals vlag. Dirk doet zijn vlag snel af, maar Steef is te ijdel. Het heeft minstens een uur geduurd voor ik hem mooi in mijn vlecht verwerkt had. We lopen door en vinden eigenlijk niet echt een plek waar gefeest wordt. Tot we gingen nadenken. Wat doen Australiërs als ze vrij zijn? Juist naar het strand of naar het park om te barbecueën. De zee is niet op loopafstand, dus we gaan naar het park. Hier is het inderdaad lekker druk. We ploffen neer onder een boom en drinken de nodige mee gesmokkelde wijn. Vandaag is de halve finale van Australian open, voor 400 dollar pp kunnen we nog heen. We twijfelen erg, maar besluiten om het niet te doen. We kijken de finale in een brouwerij. Wat zijn we blij als Chung Hyeon na een klein uur op geeft. Hebben we toch mooi 800 dollar bespaard, meer bier! Niet helemaal helder zijn we om 9 uur alweer thuis. Het was een leuke dag, maar niet te vergelijken met Koningsdag. 

Tassie 

De volgende dag gaan met per boot naar Tasmanië, ook wel Tassie genoemd door de Australiërs. Een 9 uur durende boottocht, die we vooral programmerend, slapend, hangend en serie kijkend doorbrengen. We komen ’s avonds aan en worden meteen gerustgesteld dat werk vinden voor Nederlanders geen probleem moet zijn. Toch altijd leuk om te horen dat we bekend staan als hard werkende en nette mensen. We hebben eigenlijk geen haast maar gaan toch maar direct op zoek naar werk. Hier zijn veel fruitboerderijen, maar we zijn toch wel kieskeurig. Het liefst gaan we werken op een wijngaard. Mensen zeggen dat we gek zijn, er is zo veel ander werk. En de druiven zijn nog lang niet klaar. Maar we houden vol. We rijden de bekende wijnroute, helaas niet om te drinken. En bij de eerste zijn ze meteen enthousiasts. Niet vanwege onze skills ofzo, maar vanwege Dirk zijn lengte. Binnenkort gaan de netten over de wijnranken en hier hebben ze lange mensen voor nodig. Ze noteert ons nummer. Bij de volgende wijngaard bezwijken we voor het mooie uitzicht. 1 wijntje moet kunnen toch? We genieten van het uitzicht en rijden nog langs een blauwe bessen farm om wat lekkers te scoren. Ook hier vragen we naar werk. Ja hoor, ze kunnen wel mensen gebruiken. Ze belt ons morgen over hoe en wat. Na 3 bezoekjes vinden ze het wel genoeg geweest. We stellen een email op met een leuk verhaaltje over lange Nederlandsers, die we sturen aan alle wijngaarden in de regio. De volgende ochtend worden we wakker met goed nieuws. We kunnen meteen ergens langs komen. Dirk kan direct beginnen, Steef over 2 weken. Dezelfde dag regelen we een huis. En zijn we gesetteld. Iets overrompelt dat het allemaal erg snel ging, maar het is ons gelukt! Ook blijkt Steef te kunnen werken in de tussentijd op de blauwe bessen farm. Helemaal top dus.  

Van Sierpaard naar werkpaarden

Het werkende leven is hier anders dan thuis. Van krom zitten achter de laptop, zit Dirk nu spierballen te kweken met netten. En van netjes rechtop de fysiotherapeut uithangen zit Steef nu krom in het bessenveld. Waar vind je nou een baan waar je in de ochtend kangoeroes ziet hoppen op de werkvloer?! Ook was Steef op een ochtend aan het spelen met de boerderij hond, toen hij opeens terug kwam met een dode pademelon* in plaats van de bal. Yes, only in Australia! 

* pademelon is een kangoeroe achtige. Een klein beestje wat ook wel wat heeft van een konijn 

Wijngaard 

Opstaan om 5 uur, dat is wel even wat anders. Elke ochtend de zonsopgang zien is wat je er voor terug krijgt. Het ritme begint te wennen, zelfs in het weekend zijn we vroeg wakker. 

Netten over de wijngaard spannen is zwaar bovenhands werk. Hierom zochten ze lange sterke mannen. Ja, inderdaad, wij snappen ook niet dat ze Dirk uitkiezen. Maar misschien is hij aan het einde van het seizoen geen gespierde spijker meer. De netten moeten trouwens er overheen omdat iemand vroeger stiekem Europese spreeuwen mee heeft genomen en deze nu een pest veroorzaakt hebben. Als het plukseizoen begint wordt Dirk bucketboy. Alle vollen bakken dus verzamelen uit de wijnranken. Ook hier hadden ze een sterke lange man voor nodig. 

De collega’s zijn leuk, vooral Australiërs die de hele dag door rare scheldwoorden zeggen.

7.15 in de ochtend 

Bessen 

Het bessen plukken is fysiek enorm zwaar werk. Je wordt per bucket betaald, dus het is hard werken. Al snel blijkt dat ik een goede plukker ben. Ik ben zelfs een keer de snelste plukker van de dag. Nooit geweten dat ik dat zou kunnen. Maar de hele dag denk ik, "oei dit is slecht voor mijn rug", "dit is niet goed voor mijn nek", "Ho wel goed tillen Steef". Best vermoeiend, die fysiotherapeut in mij die blijft maar actief. Ook als er een man met een stok bessen komt kopen ben ik degene die hem met liefde wil helpen. (Het liefste trouwens met nog wat loopadvies erbij) Het is wel duidelijk, binnenkort ga ik op zoek naar een fysiotherapie baan! Het werken in de hete zon is erg zwaar, maar als we dan aan het einde van de week ons geld krijgen zijn we erg blij. Het is net als vroeger, je bedenkt helemaal per dag wat je verdiend hebt. 

Weekend 

In het weekend doen we allerlei leuke uitstapjes. Tasmanië heeft prachtige natuur. De zee is helder blauw, de bergen hoog en groen. En er is enorm veel wildlife. Zo slapen we op de een na hoogste berg van Tasmanie en zijn we omringd door tientallen kangoeroes en walibies. Ook kwamen we erachter dat de kangoeroe families heeft. Niet alleen de wailibi, maar je hebt er nog wel 30 soorten. Zo dus ook de pademelon (die in de bek van de hond zat). De komende weken blijven we nog op Tasmanie, hoe en wat daarna is nog 1 groot mysterie. Heerlijk!

Helemaal onder de indruk, omringd door misschien wel 40 kangoeroes.

Tasmanië heeft ontzettend veel mooie hikes!

Vanaf ons kampeerplekje, wie wil hier nou niet het weekend spenderen?

Kijk voor meer foto's op ons instagram account