Het Australische zorgstelsel ontdekken..

Bij verhuizen naar een ander land komt van alles kijken. Het politieke stelsel begrijpen, regels met betrekking tot huren, werk gewoontes maar ook het gezondheidssysteem. Eentje die we hadden verwacht te ontdekken tijdens het werk, niet voor onszelf.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het zorgstelsel snappen we inmiddels erg goed. Steef heeft buiten huisarts bezoeken de nodige artsen en onderzoeken gehad. Het systeem is compleet anders dan thuis, geen wachtlijsten van maanden met heen en weer geschuif van arts naar arts. Maar daadkrachtige handelingen en snelle afspraken. Hier kunnen we in Nederland veel van leren.

Over het ziek zijn van Steef willen we niet te veel kwijt. Maar als je huisarts zegt dat er allerlei vervelende onderzoeken met spoed moeten gebeuren schrik je wel. Het eerste wat voor mijn hoofd schoot. En mijn visum dan? Straks krijg ik geen nieuw visum omdat ik ziek ben.. en natuurlijk de vraag, wil ik naar Nederland nu? Deze keuze was gek genoeg makkelijk. Nee, het voelt hier als thuis. In Nederland zou ik het meisje zijn die naar huis moest omdat ze ziek is. Hier doe ik mijn ding en heb ik af en toe een ziekenhuisbezoekje. En de zorg is hier goed.

Zelf in stijl de operatie kamer in. Met streepjes natuurlijk! 

Waarschijnlijk had ik in Nederland nu nog onwetend op een wachtlijst gestaan. Terwijl ik hier de nodige onderzoeken onder narcose al heb doorstaan met dezelfde dag nog de uitslag.

Al met al is er niks om je zorgen over te maken, ik voel me prima. Dus no worries mates!

Wij zouden Dirk en Steef niet zijn als we niet positief blijven. Hierdoor weten we het extra zeker we voelen ons thuis hier. En hebben weten zeker dat we na ons bezoekje Nederland weer terug willen naar Australië. 

De dag die je wist die ging komen is eigenlijk daar

Het einde van het aardbeien seizoen. We wisten natuurlijk dat het ging komen, maar wanneer was de vraag. Maar dat het zo zal eindigen hadden we niet verwacht. Waarschijnlijk hebben jullie het wel ergens voorbij zien komen. Het naalden schandaal in de Australische aardbeien markt. Om een lang verhaal kort te maken. Het heeft onze boerderij genekt. En van de één op andere dag was het seizoen voorbij. Te veel risco om door te gaan. 

Blij dat het voorbij is, maar ook verward. Hoe nu verder. We gaan met z'n allen nog 1x langs de boerderij en besluiten dezelfde avond een feestje te hebben. We gaan de dames van de schuur en de mannen van het veld (jaja qua emancipatie kunnen ze hier nog wat leren) missen! We zijn de afgelopen 3 maanden een enorm hecht team geworden en de nodige traantjes zijn zelfs gevallen bij het afscheid nemen.

Nog even langs de farm, aardbeien plukken zonder naalden. De kwaliteit van de aardbeien is nog zo goed dat we ongeveer 3-4 weken door hadden kunnen werken nog. 

Steef en haar shed girls! 

Whats next?

De komende tijd gaan we opzoek naar werk, maar we zijn wel kieskeurig. Ons visum is verzekerd dus we kunnen nu echt doen wat we leuk vinden. Een beetje rondreizen en concrete plannen maken voor december/Nederland. Dus wie weet hebben we volgende keer zelfs een concrete datum dat jullie ons weer kunnen knuffelen, of vermijden ;-) 

Kijk voor meer foto's op ons instagram account